Van 30 september tot en met 8 oktober is het de week van de scheidsrechter. Alle leidsmannen en vrouwen worden in die week, geheel terecht, in het zonnetje gezet.

De scheidsrechter is de benzine voor je auto. Zonder wordt er niet gereden. Of in dit geval: niet gevoetbald. Ik geef het je te doen om altijd een beslissing te moeten nemen die door de helft van het veld steevast slecht ontvangen wordt. Of om in een fractie van een seconde te moeten beslissen of het wel of geen penalty is. Je moet een dikke huid hebben om iedere week, geheel vrijwillig, dat geelzwarte pakje van de waslijn te plukken en aan te trekken. Toch zijn er duizenden in Nederland die dit doen. Soms niet eens zozeer omdat ze het geweldig vinden, maar veel meer om de club waarvan ze houden uit de brand te helpen. En daarvoor kun je niets anders dan respect hebben.

Voetbal is een spelletje. Winst of verlies, wat maakt het uit. Iedereen die er anders over denkt, moet de televisie aandrukken zo rond een uur of acht en een half uur aankijken wat voor ellende er is in de wereld. Als je je na die uitzending nog druk maakt om een potje voetbal in de achtste klasse op zondagmorgen dan is er iets mis met je. Al helemaal als je het dan nog in je hoofd haalt om een scheidsrechter uit te schelden of tegen te spreken. Mijn advies; maak je niet te druk. Die man of vrouw met het logo van de KNVB op de borst is het eitje in de sla. De alcohol in je bier. Die mensen maken je dag mooier en bovendien gemakkelijker. Stel je voor dat de scheidsrechter niet komt opdagen bij een wedstrijd. Dan staan er 22 spelers met 44 kousen te balen. De lijnen zijn gekalkt en het net gespannen. Maar waarvoor? De wedstrijd gaat niet door. Lekker dan.

Neem Harry Boer, iemand die al jarenlang wedstrijden fluit voor de vereniging. Met mijn ogen dicht zie ik zijn gestalte. Zwarte Nikes, dito kousen. De benen iets krom onder het lichaam. Een beetje sloffend. Korte pasjes. Altijd een glimlach. Harry is iemand die er altijd is. Al is het koud en doet het pijn. Al is het warm en kan niemand. Precies om die reden is het geheel logisch dat hij genomineerd is voor de titel scheidsrechter van het jaar. Die titel past bij hem zoals Sir bij Alex Ferguson. Of zoals Koning bij Alexander. Niet alleen omdat hij een wedstrijdje op zaterdag fluit, maar vooral omdat hij er altijd is. Met hart en ziel. Het lot van de club trekt hij zich aan. Als een te grote jas. Want je kunt niet altijd alles oplossen. Maar Harry lost bijna alles op. Moeten er drie wedstrijden gefloten worden? Dan pakt hij ze alle drie. Zonder klagen. En door de meeste mensen wordt dat niet gezien. Want het is vanzelfsprekend. Maar dat is het niet. En stem precies daarom op Harry als beste scheidsrechter van het jaar!

Naast Harry telt Dalen andere scheidsrechters die zich inzetten om de wedstrijd in goede banen te leiden. De spoeling is dun en de waardering moet groot zijn. En daarom zetten we de arbiters de komende week in de zon! Met een presentje als tastbaar aandenken, maar laten we het vooral doen met een gebaar of met ons gedrag. Een bedankje kost niets meer dan een scheldkanonnade. Kies dan voor het eerste en laat dat laatste. Je speelt geen Champions League, maar op een bedenkelijk niveau. Een beslissing van de scheidsrechter verandert de wereldproblematiek niet. Til er dan ook niet zo zwaar aan. Haal adem, lach een keer en loop verder. De volgende bal gaat erin!

Wil je ook stemmen op Harry? Dat kan vanaf 30 september via onderstaande link: www.scheidsrechtervanhetjaar.nl/harry-boer

Joris Lentz